Kilka tygodni temu zaprezentowaliśmy jedną z gwiazd nadchodzącej X Aukcji SNMW. Była to jedynie krótka zapowiedź. Dziś przyjrzyjmy się nieco dokładniej wyjątkowemu trojakowi gdańskiemu Augusta III Sasa z roku 1755 oraz okolicznościom w jakich powstał 
𝘙𝘰𝘬 1755 𝘵𝘰 𝘱𝘪𝘦𝘳𝘸𝘴𝘻𝘺 𝘳𝘰𝘤𝘻𝘯𝘪𝘬 𝘦𝘮𝘪𝘴𝘫𝘪 𝘵𝘳𝘰𝘫𝘢𝘬𝘰́𝘸 𝘨𝘥𝘢𝘯́𝘴𝘬𝘪𝘤𝘩. 𝘒𝘪𝘦𝘳𝘰𝘸𝘯𝘪𝘬𝘪𝘦𝘮 𝘮𝘦𝘯𝘯𝘪𝘤𝘺 𝘣𝘺ł 𝘸𝘰́𝘸𝘤𝘻𝘢𝘴 𝘮𝘪𝘯𝘤𝘮𝘪𝘴𝘵𝘳𝘻 𝘑𝘢𝘯 𝘑𝘶𝘴𝘵 𝘑𝘢𝘴𝘵𝘦𝘳, 𝘴𝘱𝘳𝘰𝘸𝘢𝘥𝘻𝘰𝘯𝘺 𝘴𝘱𝘦𝘤𝘫𝘢𝘭𝘯𝘪𝘦 𝘻 𝘓𝘶𝘣𝘦𝘬𝘪 𝘸ł𝘢𝘴́𝘯𝘪𝘦 𝘸 𝘤𝘦𝘭𝘶 𝘶𝘳𝘶𝘤𝘩𝘰𝘮𝘪𝘦𝘯𝘪𝘢 𝘱𝘳𝘰𝘥𝘶𝘬𝘤𝘫𝘪 𝘵𝘳𝘰𝘫𝘢𝘬𝘰́𝘸. 𝘖𝘥 𝘳𝘢𝘥𝘺 𝘮𝘪𝘦𝘫𝘴𝘬𝘪𝘦𝘫 𝘰𝘵𝘳𝘻𝘺𝘮𝘢ł 𝘻𝘢𝘥𝘢𝘯𝘪𝘦 𝘸𝘺𝘣𝘪𝘤𝘪𝘢 𝘵𝘦𝘨𝘰 𝘯𝘰𝘮𝘪𝘯𝘢ł𝘶 𝘯𝘢 𝘬𝘸𝘰𝘵𝘦̨ 150 000 𝘻ł, 𝘤𝘰 𝘥𝘢𝘸𝘢ł𝘰 900 000 𝘦𝘨𝘻𝘦𝘮𝘱𝘭𝘢𝘳𝘻𝘺 
𝘔𝘪𝘢ł𝘺 𝘵𝘰 𝘣𝘺𝘤́ 𝘮𝘰𝘯𝘦𝘵𝘺 𝘰 𝘱𝘳𝘰́𝘣𝘪𝘦 4-ł𝘶𝘵𝘰𝘸𝘦𝘫 (25% 𝘤𝘻𝘺𝘴𝘵𝘦𝘨𝘰 𝘴𝘳𝘦𝘣𝘳𝘢). 𝘞 𝘬𝘰𝘭𝘦𝘫𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘭𝘢𝘵𝘢𝘤𝘩, 𝘫𝘶𝘻̇ 𝘱𝘰 𝘴́𝘮𝘪𝘦𝘳𝘤𝘪 𝘑𝘢𝘴𝘵𝘦𝘳𝘢, 𝘱𝘳𝘰𝘥𝘶𝘬𝘤𝘫𝘢̨ 𝘵𝘳𝘰𝘫𝘢𝘬𝘰́𝘸 𝘬𝘪𝘦𝘳𝘰𝘸𝘢𝘭𝘪 𝘯𝘢𝘴𝘵𝘦̨𝘱𝘯𝘪 𝘮𝘪𝘯𝘤𝘮𝘪𝘴𝘵𝘳𝘻𝘰𝘸𝘪𝘦 𝘮𝘦𝘯𝘯𝘪𝘤𝘺 𝘨𝘥𝘢𝘯́𝘴𝘬𝘪𝘦𝘫: 𝘴𝘱𝘰́ł𝘬𝘢 𝘙𝘢𝘵𝘩𝘴 𝘪 𝘚𝘪𝘦𝘣𝘦𝘳𝘵, 𝘱𝘰𝘵𝘦𝘮 𝘚𝘤𝘩𝘸𝘦𝘳𝘵𝘯𝘦𝘳 𝘪 𝘸 𝘬𝘰𝘯́𝘤𝘶 𝘖𝘦𝘤𝘬𝘦𝘳𝘮𝘢𝘯, 𝘥𝘻𝘪𝘢ł𝘢𝘫𝘢̨𝘤𝘺 𝘫𝘦𝘴𝘻𝘤𝘻𝘦 𝘯𝘢 𝘱𝘰𝘤𝘻𝘢̨𝘵𝘬𝘶 𝘱𝘢𝘯𝘰𝘸𝘢𝘯𝘪𝘢 𝘚𝘵𝘢𝘯𝘪𝘴ł𝘢𝘸𝘢 𝘈𝘶𝘨𝘶𝘴𝘵𝘢 
𝘛𝘢𝘬 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘻ł𝘰𝘻̇𝘺ł𝘰, 𝘻̇𝘦 𝘸 𝘱𝘰ł𝘰𝘸𝘪𝘦 𝘟𝘝𝘐𝘐𝘐 𝘴𝘵𝘶𝘭𝘦𝘤𝘪𝘢 𝘻𝘢𝘤𝘻𝘢̨ł 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘳𝘰𝘻𝘸𝘪𝘫𝘢𝘤́ 𝘸 𝘗𝘰𝘭𝘴𝘤𝘦 𝘳𝘶𝘤𝘩 𝘬𝘰𝘭𝘦𝘬𝘤𝘫𝘰𝘯𝘦𝘳𝘴𝘬𝘪. 𝘜𝘱𝘰𝘸𝘴𝘻𝘦𝘤𝘩𝘯𝘪ł 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘸𝘰́𝘸𝘤𝘻𝘢𝘴 𝘻𝘸𝘺𝘤𝘻𝘢𝘫 𝘣𝘪𝘤𝘪𝘢 𝘥𝘭𝘢 𝘤𝘦𝘭𝘰́𝘸 𝘬𝘰𝘭𝘦𝘬𝘤𝘫𝘰𝘯𝘦𝘳𝘴𝘬𝘪𝘤𝘩 𝘥𝘳𝘰𝘣𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘯𝘰𝘮𝘪𝘯𝘢ł𝘰́𝘸 – 𝘴𝘻𝘦𝘭𝘢̨𝘨𝘰́𝘸 𝘤𝘻𝘺 𝘵𝘳𝘰𝘫𝘢𝘬𝘰́𝘸 – 𝘸 𝘤𝘻𝘺𝘴𝘵𝘺𝘮 𝘴𝘳𝘦𝘣𝘳𝘻𝘦 𝘭𝘶𝘣 𝘻ł𝘰𝘤𝘪𝘦. 𝘖𝘥𝘣𝘪𝘵𝘬𝘪 𝘵𝘦 𝘸𝘺𝘬𝘰𝘯𝘺𝘸𝘢𝘯𝘰 𝘴𝘵𝘦𝘮𝘱𝘭𝘢𝘮𝘪 𝘮𝘰𝘯𝘦𝘵 𝘰𝘣𝘪𝘦𝘨𝘰𝘸𝘺𝘤𝘩. 𝘗𝘰𝘫𝘢𝘸𝘪ł𝘺 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘵𝘦𝘻̇ 𝘮𝘰𝘯𝘦𝘵𝘺 𝘸 𝘧𝘰𝘳𝘮𝘪𝘦 𝘬𝘭𝘪𝘱𝘺 𝘰𝘳𝘢𝘻 𝘱𝘪𝘦𝘥𝘧𝘰𝘳𝘵𝘺, 𝘣𝘪𝘵𝘦 𝘯𝘢 𝘻𝘯𝘢𝘤𝘻𝘯𝘪𝘦 𝘨𝘳𝘶𝘣𝘴𝘻𝘺𝘤𝘩 𝘬𝘳𝘢̨𝘻̇𝘬𝘢𝘤𝘩 𝘯𝘪𝘻̇ 𝘮𝘰𝘯𝘦𝘵𝘺 𝘻𝘸𝘺𝘬ł𝘦. 𝘛𝘦𝘯 𝘯𝘰𝘸𝘺 𝘻𝘸𝘺𝘤𝘻𝘢𝘫 𝘬𝘰𝘭𝘦𝘬𝘤𝘫𝘰𝘯𝘦𝘳𝘴𝘬𝘪 𝘣𝘺ł 𝘻́𝘭𝘦 𝘰𝘥𝘣𝘪𝘦𝘳𝘢𝘯𝘺 𝘯𝘢 𝘥𝘸𝘰𝘳𝘻𝘦 𝘬𝘳𝘰́𝘭𝘦𝘸𝘴𝘬𝘪𝘮. 𝘡 𝘵𝘦𝘨𝘰 𝘱𝘰𝘸𝘰𝘥𝘶 𝘯𝘪𝘦 𝘶𝘱𝘰𝘸𝘴𝘻𝘦𝘤𝘩𝘯𝘪ł 𝘴𝘪𝘦̨ 𝘯𝘢 𝘥𝘶𝘻̇𝘢̨ 𝘴𝘬𝘢𝘭𝘦̨ 𝘪 𝘸 𝘬𝘰𝘯𝘴𝘦𝘬𝘸𝘦𝘯𝘤𝘫𝘪 𝘮𝘰𝘯𝘦𝘵𝘺 𝘵𝘦𝘨𝘰 𝘵𝘺𝘱𝘶 𝘯𝘢𝘭𝘦𝘻̇𝘢̨ 𝘥𝘰 𝘥𝘶𝘻̇𝘺𝘤𝘩 𝘳𝘻𝘢𝘥𝘬𝘰𝘴́𝘤𝘪 
Bohater dzisiejszego wpisu to srebrny piedfort 
Jest to wielka rzadkość nawet na tle innych kolekcjonerskich monet tego typu. W „Ilustrowanym skorowidzu…” Kopickiego zostały opisane piedforty jedynie dla roczników 1758 (unikat) oraz 1763 (R8). 𝐑𝐨𝐜𝐳𝐧𝐢𝐤 𝟏𝟕𝟓𝟓 𝐧𝐢𝐞 𝐛𝐲ł 𝐳𝐧𝐚𝐧𝐲 𝐚𝐮𝐭𝐨𝐫𝐨𝐰𝐢 𝐬ł𝐲𝐧𝐧𝐞𝐠𝐨 𝐤𝐚𝐭𝐚𝐥𝐨𝐠𝐮 
W przypadku tego konkretnego egzemplarza zachwycający jest również stan zachowania, potwierdzony notą MS63 w gradingu NGC 
—
𝗐𝖺𝗅𝗈𝗋𝗒 𝗇𝖺 𝖷 𝖠𝗎𝗄𝖼𝗃𝖾̨ 𝗉𝗋𝗓𝗒𝗃𝗆𝗎𝗃𝖾𝗆𝗒 𝖽𝗈 𝟣𝟢 𝗅𝗂𝗉𝖼𝖺